2014 թ. աչքի է ընկել սահմանին իրավիճակի աննախընթաց սրացմամբ և բանակցային գործընթացի ավելի շատ տեղապտույտով: Կիսվեք 2015 թ Ձեր կանխատեսումով:
Ղարաբաղա-ադրբեջանական սահմանին իրավիճակի օգոստոսյան սրացումը հազիվ թե առանձնահատուկ էր հակամարտության ժամանակագրությունում: Թեև զինծառայողների մահը և ռազմական հզոր տեխնիկայի ոչնչացումը, անշուշտ, արտակարգ պատահարներ են: Եվ նման պատահարներն անբարենպաստ հանգամանքներում կարող են կողմերի կողմից լայնամասշտաբ ռազմական գործողությունների վերսկսման խթան հանդիսանալ:
Այլ բան է, որ նման գործողությունների ժամանակը, որոնք անխուսափելիորեն ամբողջ տարածաշրջանում իրավիճակի կտրուկ սրման կհանգեցնեն, անցնող տարում դեռ չէր եկել: Բանակցային գործընթացը նույնպես տեղապտույտ էր ապրում, ինչպես միշտ է լինում, երբ բացակայում է բանակցությունների առարկան: Կարծում եմ, որ 2015 թվականը թե’ ուժային, թե’ դիվանագիտական ճակատում Լեռնային Ղարաբաղի շուրջ արմատական բեկումներ չի բերի: Ըստ որում, առավել հավանական է, որ իրավիճակը դեպի պատերազմը կգնա, քան դիվանագիտական հաղթանակներ կարձանագրվեն`ինչպես տարածաշրջանում, այնպես էլ ընդհանուր առմամբ աշխարհում ընդհանուր անկառավարելիության և անադեկվատության պատճառով: Այդ ամենը դիտվել է անցած ողջ տարվա ընթացքում: Եվ, ցավոք, այդ միտումը, մոտ ապագայում միայն կուժեղանա:
2015 թվականին Բաքուն ռազմական հոդվածների համար հատկացնում է բյուջեի բոլոր հատկացումների 18%-ը` մինչև 5 մլրդ դոլար: Չնայած Ադրբեջանին հարվածային տեխնիկայի մատակարարումների պատճառների ըմբռնմանը` ռուս-հայկական ռազմավարական գործընկերության հարաբերություններում այսօր ավելի ցավոտ թեմա չկա, ընդ որում` ինչպես արևմտամետների, այնպես էլ Մոսկվայի նկատմամբ լոյալ տրամադրված հայկական շրջանակների համար:
2015 թվականին նույնպես Ռուսաստանը կշարունակի Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտության կողմերի հետ զենքի առևտրի հավասարության քաղաքականությունը:
Նման քաղաքականության պատճառները, նույնիսկ, ոչ թե վատթարացած տնտեսական պայմաններն են, այլ տարածաշրջանում ստատուս-քվոն պահպանելու Մոսկվայի ձգտումը: Միևնույն ժամանակ Կովկասում Ռուսաստանի քաղաքականությունը, ընդհանուր առմամբ, բնորոշվում է կարծրատիպերի առկայությամբ և ցանկացած ուղղությամբ անսպասելի քայլերին անպատրաստությամբ, ՙփափուկ ուժ՚ կիիրառելու Մոսկվայի անկարողությամբ` այս կամ այն պետությունում, օրինակ, Ադրբեջանում հանրային կարծիքն աստիճանաբար իրենց օգտին փոխելու համար: Եվ, հաշվի առնելով այդ հանգամանքը` այստեղ արմատական փոփոխության հնարավորություն չեմ տեսնում:
Ռուսաստանի և Թուրքիայի հարաբերությունները բոլորովին այլ մակարդակի վրա են դրվել, ինչը Ռուսաստան-Արևմուտք դիմակայության պայմաններում դժվար է տնտեսական անվանել: Ձեր կարծիքով, ինչպիսի±ն կարող են լինել դրա հետևանքները կողմերի, ինչպես նաև Հայաստանի և Ադրբեջանի համար:
Ռուս-թուրքական հարաբերությունները ձեռք են բերում ռազմավարական գործընկերության բնույթ, այդ թվում` քաղաքական ոլորտում: Անշուշտ, դա շի նշանակում Հայաստանի նկատմամբ Ռուսաստանի դաշնակցային պարտավորություններից հրաժարում կամ դրանց վերանայում, կամ Մոսկվայի անսպասելի շրջադարձ Բաքվի կողմը: Անդրկովկասը, չխոսելով արդեն Հյուսիսային Կովկասի մասին, եղել և մնում է բացառապես ռուսական շահերի գոտի, և Թուրքիան այսուհետև էլ դա պետք է հաշվի առնի: Ռուսաստանցի և թուրք փորձագետների կողմից իրադարձությունների նման զարգացման ցանկալիության վերաբերյալ բազմաթիվ հայտարարություններն արտացոլում են նաև ռուս և թուրք հասարակությունների զգալի մասի խորքային իղձերը: Իսկ վաղեմի պատմական մնացուկները չպետք է, և, վերջին հաշվով, չեն ազդում այսօրվա քաղաքականության վրա: Ընդ որում ռուսաստանցի որոշ քաղաքական գործիչների արժե օրինակ վերցնել Էրդողանից` իր երկրի ազգային շահերը պաշտպանելու առումով: Ընդ որում, խոսել այն մասին, որ միջպետական հարաբերություններն այլևս ոչնչով չեն մթագնվում, մեղմ ասած, վաղաժամ է: Հատկապես, հաշվի առնելով, որ Թուրքիայում ապաստան են գտել մի շարք անջատականներ և արմատական իսլամականներ, որոնք պայքարում են ընդդեմ ՌԴ-ի, այդ թվում անմիջականորեն նրա տարածքում և զենքը ձեռքներին: Բավարար է հիշել 2012 և 2014 թվականներին Ստամբուլում այսպես կոչված ՙկովկասյան ֆորումների՚ անցկացումը: Ինչպես նաև Imkander ՙբարեգործական՚ կազմակերպությունը, որն իր թևի տակ է առնում առավել ակտիվ հակառուսական գործիչներին Թուրքիայում ապրող կովկասյան համայնքների ներկայացուցիչների թվից:Թուրքական իշխանությունները, եթե անմիջականորեն այդ ամենը չեն պաշտպանում, ապա չեն էլ արգելում, և այդ ոլորտում Մոսկվան լիովին իրավունք ունի Անկարայից պահանջել Ռուսաստանի թշնամիների նկատմամբ դիրքորոշման կոշտացում: Մյուս կողմից, միայն ողջունել կարելի է ընդհանուր արտաքին քաղաքական գծի մշակման ոլորտում ռուս-թուրքական մերձեցումը, որը նպատակաուղղված է ՌԴ և Թուրքիայի նկատմամբ ճնշում գործադրելու Արևմուտքի, առաջին հերթին, ԱՄՆ փորձերին:
Ռուսաստան-Արևմուտք դիմակայությունն օրեցօր ուժեղանում: Կարելի± է արդյոք 2015 թ. որևէ տեղաշարժ ակնկալել հակառակ ուղղությամբ`հաշվի առնելով ԵՄ երկրներում համապատասխան միտումների դրսևորումը:
Ռուս-ամերիկյան դիմակայության անցումն առավել կոշտ փուլ տարածաշրջանային խաղացողներին զրկում է խուսավարման լայնությունից: Եկել է լիակատար աշխարհաքաղաքական հստակության ժամանակը: Կարծում եմ, սակայն, որ դա բոլորի համար միայն օգտակար է: ՙԵվ ձերոնց և մերոնց՚ անբարո քաղաքականությունը, որն ամոթխածությամբ կոչում են ՙբազմավեկտոր՚, դեռ ոչ ոքի լավ բանի չի հասցրել:
Ռուսաստանի և ԱՄՆ-ի դիմակայությունը թևակոխել է եթե ոչ վճռական, ապա դրան մոտ փուլ: Իսկ Արևմուտքն իր ամերիկյան երրորդությունում «վերջնականապես հանեց բարի քեռու դիմակը, ով ժողովրդավարություն էր սովորեցնում բնիկ ժողովրդին` նրա իսկ բարօրության համարե: Ռուսաստանի նկատմամբ արևմտյան ճնշման վերջնական նպատակը Ռուսաստանի վերացումն է, համենայն դեպս` ինքնիշխան պետության կարգավիճակում:
Ինչ վերաբերում է Եվրոպային, ապա նրա քաղաքականությունն այնքան ոչ ինքնուրույն է և ամերիկյանից կախված, որ այն առանձին դիտարկելը, կարծում եմ, իմաստ չունի: Իհարկե, կցանկաննայինք հույս կապել ՙզանգվածների համաեվրոպական ապստամբության հետ՚, որոնք, գիտակցելով, թե ինչպիսի փլուզման է են տանում Եվրոպան իրենց իսկ ՙվերնախավերը՚, նրանց կվերացնեին` Ռուսաստանի հետ բարեկամության դրոշների ներքո, սակայն դա, առավելապես, ֆանտաստիկայի բնագավառից է:
Ձեր կարծիքով, ո±վ կարող էր հրահրել դեկտեմբերի 4-ին րոզնիի ահաբեկչական գործողությունը: Ու±մ է ձեռնտու Հյուսիսային Կովկասի ապակայունացումը:
Հյուսիսային Կովկասի ապակայունացման փորձը ձեռնտու է Ռուսաստանի աշխարհաքաղաքական հակառակորդին և մրցակցին` ԱՄՆ-ին, որն էլ հենց միջնորդավորված կանգնած է րոզնիի արյունալի ակցիայի հետևում: Սակայն այժմ ոչ 90-ական,ոչ էլ 2000-ական թվականներն են: ՙԿովկասի պայթեցման՚ նախագծերից ստիպված են լինելու հրաժարվել, և` որքան շուտ, այնքան ավելի լավ կլինի բոլորի համար: Ակնհայտ է, որ րոզնիի ահաբեկչության մեղքը, որի արդյունքում զոհվեցին 14 ոստիկաններ, ընկած է արմատական-իսլամական ահաբեկչական ընդհատակի վրա: Վերջին տարիներին իրավապահ մարմինները տպավորիչ հաջողությունների են հասել արմատականներին ուժային հակազդեցության գործում: Բացի այդ, նրանց ոչ քիչ մասը և հնարավոր պահեստայինները մեկնել են պատերազմելու Սիրիայում և Իրաքում: Այդուհանդերձ, պնդել, որ այդ վտանգը վերացել է օրակարգից, անշուշտ, դեռ վաղ է: Ցավոք, ծայրահեղականները կարողացան իրենց հնարավորությունները ցուցադրել նույնիսկ այնպիսի ռազմականացված և իսլամական արմատականության վտանգը գիտակցող հանրապետությունում, ինչպիսին է Չեչինիան: Չեմ կասկածում, որ դրանից լուրջ հետևություններ կարվեն, ընդ որում` ոչ այնքան Չեչնիայում, որքան Կովկասի և Պովոլժիեի այլ հանրապետություններում, որտեղ վերջին ժամանակներս կրկին ուժ է ձեռք բերում իրական խնդիրները լռության մատնելու անառողջ միտումը: Իսկ այս կամ այն դժվարությունների ժխտումն անհնար է դարձնում դրանց լուծումը, ինչն ամենաբացասական հետևանքներ կունենա:
Political analyst: only way to change situation in Armenia is extraordinary parliamentary elections
Armenian general rules out any provocations on Armenian-Turkish border as long as Russian flag hoisted there 
Crossroads of Peace project divorced from reality 
Armenia could hardly join EU of recent years - Boris Navasardyan
Armenian authorities` actions evidence of country`s movement to elimination of statehood - expert 
Bagrat Galstanyan Armenia public and spiritual figure
Tavush movement returns our national dignity, Vazgen Manukyan
Nikol Pashinyan does not attend Victory Parade in Moscow either
May One procession to take place in Yerevan 
Tehran: foreign troops` presence in South Caucasus does not contribute to establishment of security, stability
Lavrov: Unilateral concessions by Armenian authorities make Armenia`s borders undefined
Armenia`s premier meets with residents of Berkaber
Rally in name of Armenian statehood starts in Voskepar 
No return to historical Armenia idea! Pashinyan calls on
Stark and unpleasant as it might be to the Washington establishment, that the best guarantors of Armenian security are Russia and Iran - The American Conservative
Armenian authorities` policy could affect country`s regional, international prospects - Russian MP
Armenia needs teams work of all active people - expert
Moscow "testing" its relations with Yerevan
